24, ఆగస్టు 2011, బుధవారం

నాకూ నా కూతురికి మధ్య కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్


మా చిన్న అమ్మాయికీ నాకూ మధ్య చాలా కమ్యూనికేషన్ గాప్ వుంది. "నాకు ఆకలేస్తుంది", అని అది చెపితే అర్ధం చేసుకునే సీను మనకి లేదు. "నన్ను సరిగ్గా చూసుకోవట్లేదు", అని నా కూతురు నాకు చెప్తున్నా దాని ఫీలింగ్ ఇది అని నేను గ్రహించట్లేదు. ఇలాంటి కమ్యూనికేషన్ గాప్ లని అధిగమించడానికి కలిసి కొంత టైం స్పెండ్ చెయ్యడం ద్వారా, మరియు చర్చల ద్వారా సాధ్యం అని చాలా మంది దగ్గర విన్నాను. టైం స్పెండ్ చెయ్యడానికి మనం వేరే వూరిలో వుద్యోగం వెలగబెడుతున్నాం. వీకెండ్ ఇంటికొస్తే ఒక పెళ్ళాం, ఇద్దరు పిల్లలు, బండెడు చాకిరి.. కాబట్టి టైం ఎక్కువ కేటాయిన్చలేము. పోనీ చర్చల ద్వారా పరిష్కరించుదామంటే మా ఇద్దరికీ మధ్య ఒకళ్ళ గొడవ ఇంకొకళ్ళకు అర్ధం కాని పరిస్థితి.. అసలు కమ్యూనికేషన్ అన్నదే సరిగ్గా లేదు..

 అలాంటప్పుడే నేను నా చుట్టూ వున్న ప్రపంచంలో ఇలాంటి సమస్య ఎవరెవరికి వుంది అని ఆలోచిస్తుంటాను. మా అన్నయ్యకీ - నాన్నకీ మధ్య వుంది. నా చిన్నప్పుడు బాగా గుర్తు.. మా అన్నయ్య చాలా కష్టపడి చదివే వాడు. వాడి భవిష్యత్తు గురించి మా నాన్నకి చాలా స్కీములు ఉండేవి. ఆ రేంజ్ లోనే వాడి డిమాండ్స్ ఉండేవి. కొత్త కామెల్ GEOMETRY బాక్స్, కొత్త బుక్స్, కొత్త సైకిల్, కొత్త మోపెడ్ అన్నీ కొత్తవే.. మనకేమో అన్నీవాడు వాడి వోదిలేసినవి. ఎంత అరిచి గీ పెట్టి అన్నాహజారే లా అన్నయ్య తో సమాన హక్కుల కోసం నిరాహార దీక్ష చేసినా జీవితంలో ఒక నటరాజ్ GEOMETRY బాక్స్ తప్ప ఇంకేమి సాధించుకోలేదు.  అలాంటి తండ్రీ కొడుకుల మధ్య పెద్దగా మాటలు వుండవు. ఎప్పుడో ఒకటో రెండో మాటలు అవసరం వుంటే మాత్రమే మాట్లాడుకుంటారు. ఇద్దరి మధ్యా కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్. తండ్రి ఆరోగ్యం గురించి కొడుకు ఆరా అడగలేనంత - కొడుకు ఆర్ధిక పరిస్థితి గురించి తండ్రి వివరాలు అడగలేనంత కమ్యూనికేషన్ గాప్.
ఇలాంటి తండ్రీ కొడుకులు మన చుట్టు పక్కల చాలా మంది వుంటారు.

  • పించను లేని తండ్రి నెలకి కనీస అవసరాలు ఖర్చు ఎంతో అడిగి, అది పెళ్ళానికి తెలియకుండా తండ్రికి ఇవ్వలేనని చెప్పలేనంత  కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్.
  •  "ఆపరేషన్ చేయించుకో నేను దగ్గరుండి చూసుకుంటా", అని అనారోగ్యంతో వున్న తండ్రికి కొడుకు ధైర్యం చెప్పలేనంత కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్.
  • "అమ్మ కోసమే నేను ఇక్కడ ఉంటున్నాను కానీ నీ అవమానాలు భరించలేను", అని నిత్యం అవమానించే ఆస్తి వున్న తండ్రికి, అంతస్తు లేని కొడుకు చెప్పలేనంత కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్. 
  • "నా ఆస్తి నీకే ఇస్తాను. కానీ నన్ను, నా  భార్యని వృద్ధాప్యంలో సరిగా చూసుకో", అని ఆస్తి వుండి, కొడుకు ప్రేమ సంపాదించని  తండ్రి .. తన కొడుక్కి చెప్పలేని.. కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్. 
  • "పిల్లలని నాలుగు రోజులు మీ దగ్గర ఉంచడానికి నా భార్యని ఒప్పించలేను", అని విదేశాల నించి ఒచ్చిన కొడుకు, తల్లి తండ్రులకి చెప్పలేని కమ్యూనికేషన్ గాప్.
  • "నా కోసం కాకపోయినా ఆస్తి కోసమైనా నా దగ్గరికి మీరు ఒస్తారు, అందుకని ఆస్తి పంచట్లేదు", అని డబ్బున్న తండ్రి వాటా కోసం ఇంటి కొచ్చి డిమాండ్ చేసే పిల్లలకు చెప్పలేనంత  కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్. 

ఇవన్నీ కేవలం తండ్రీ కొడుకుల మధ్యన నాకు తెలిసిన ప్రపంచంలోని ఉదాహరణలు మాత్రమే. "నీకోసం గుండె కోసిస్తానమ్మా", అని కబుర్లు చెప్పి .. అనారోగ్యంతో ఉన్న తల్లిని తన ఓదార్పు కోసం మాత్రమే కాల్ చేసి.. తల్లి కోసం కాకుండా పెళ్లి కోసం ఇండియా వెళ్ళే కొడుకులు. ఇలాంటి కధలు ఎన్నో.. ఎన్నెన్నో...

అయితే నాకూ నా చిన్న కూతురికీ మధ్య వున్న కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్ వీటంత సీరియస్ కాదని, ఇవన్నీ ఆలోచించాక నాకు అనిపించింది. దాని వయసు రెండు నెలలు.. కొంచెం వీకెండ్ సిరి (మా పెద్ద అమ్మాయి), నేను కలిసి కాస్త ట్రై చేస్తే సాహితి (మా చిన్నమ్మాయి) భాష కూడా (అదే ఏడుపుని బట్టి విషయం కనిపెట్టడం) అర్ధం అవుతుంది. ఆల్రెడీ సిరి కొంచెం దాని ఏడుపుని DECODE చేసే ప్రయత్నం చేస్తోంది. సాహితి ఎడ్చినప్పుడల్లా  "MAY BE WE NEED TO CHANGE HER DIAPER ".. అని.  DIAPER మార్చిన తరవాత ఏడుపు తగ్గకపోతే "SHE NEEDS మిల్క్" అనీ హడావిడి చేస్తూ వుంటుంది. సిరి సహాయంతో నాకూ-సాహితీకి వున్న కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్ తగ్గించుకోవచ్చు అనిపిస్తోంది. కానీ నా చుట్టూ వుండే మనుషుల మధ్య  కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్ ఎలా పూడ్చాలి అన్నదే పెద్ద సమస్య.

వృద్ధాప్యం లో అవసరమైన ఆసరా కోసం- పిల్లలని నిలదీస్తే పెద్దరికం కాపాడుకోలేమని తండ్రులు ముందడుగు వెయ్యలేకపోయినా.. పిల్లలు ఒక అడుగు ముందుకేసి.. వాళ్ళ మనసు తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేస్తే... ఈ  కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్ తగ్గే అవకాశం ఉంటుందేమో.. కానీ మనం చెప్తే విన్టారంటారా????


11, ఆగస్టు 2011, గురువారం

ప్రేక్షకులని హాలు నుంచి బయటకు పరుగెత్తించిన దడ

నాలాంటి ఒక సినిమా పిచ్చోడు ఆఫీసు లో ఆలస్యంగా పని చేసి... మళ్ళీ పొద్దున్నే ఆఫీసు పని పెట్టుకుని కూడా...  యాభై మైళ్ళు వెళ్లి చెప్పిన టైం కంటే గంట ఆలస్యంగా సినిమా వేసినా, సరి పెట్టుకుని ఆశగా సినిమా చూస్తే... అరగంట కి హాలు లో పదో వంతు జనాలు జంపు. నా జీవితంలో హాలులో నేను పూర్తిగా చూడకుండా బయటకు ఒచ్చిన సినిమాలు ఒకటో రెండో.. అలాంటి నేను గంట తరవాత పాటకి ఇంటికి వెళ్ళిపోతున్న మూడొంతుల మంది జనాలతో పాటూ .. బయటకి పరిగెత్తా.. అది ఈ సినిమా పరిస్థితి..



ఈ సినిమా రివ్యూ రాయడం అనవసరం.. కేవలం ఈ సినిమా కి జనాలు బలి కాకూడదని నేను చూసిన గంట సినిమాలో నా OBSERVATIONS.
  • సినిమాలో అసలు సహజత్వం లేదు 
  • కాజల్ ని అస్సలు చూడలేము.. MAKEUP చాలా బాడ్. కళ్ళు ఉబ్బినట్లు- మొహం మీద జాలీ పేస్ పౌడర్ రెండు అంగుళాలు మన్దమ్ కొట్టినట్లు ఉంది.. కాజల్ కనిపిస్తే జనాలు తల కొట్టుకున్నారు సినిమా మొదలైన పది నిమిషాలకు.
  • కామెడీ ఆర్టిస్ట్ లని పెట్టి మనం చదివిన కుళ్ళు జోకులని సినిమాలో జొప్పించే ప్రయత్నం చాలా పేలవంగా వుంది 
  • చైతన్య ఆక్షన్ సీన్ లకి అస్సలు పనికి రాడు అని సినిమా మొదట్లోనే నిరూపించేస్తాడు
  • సినిమా అమెరికాలో మొదలవుతుంది.. ఎందుకో మనకి అర్ధం కాదు.. 
  • సీన్ లన్నీ అతుకుల బొంతలా కలిపి కుట్టినట్లు వుంటాయి
  • చైతన్య డాన్సు అయితే అసలు నేటి హీరోల తో చూస్తే వేస్ట్ . ఇంకా చెప్పాలంటే నిన్నటి తరం కన్నా కూడా వేస్ట్ 
నాకు అనిపించిన ఒకే ఒక పాజిటివ్ - సినిమాటోగ్రఫీ. అది కూడా సినిమా మొదట్లో అనిపించింది.. కానీ ఎందుకో క్లోజ్ షాట్స్ లో ఎక్కడో తేడా జరిగిందని తర్వాత తెలిసిపోతుంది..

నాతో పాటు తిట్టుకుంటూ బయటకు ఒచ్చిన జనాల్ని చూస్తే అనిపించింది దీనికి కరెక్ట్ ట్యాగ్ లైన్..

దడ... ప్రేక్షకులకు టికెట్ కొన్నందుకు..  తప్పకుండా హాలు నుంచి బయటకు పరిగెత్తించే...

ఇమేజ్ సోర్సు: wallpapers.oneindia.in

9, ఆగస్టు 2011, మంగళవారం

జెంటల్మన్ అంటారే పదిమందికి హెల్పే చేస్తే




ఈ మధ్య కాలంలో ఒక డజను కొత్త సినిమా పాటలు విన్నాను. చాలా మటుకు మళ్ళీ ఇంకోసారి విందాం అనిపించలేదు, ఒక్కటి తప్ప. వెంటనే లిరిక్ నచ్చేసి మళ్ళీ వినాలని అనిపించిన సాంగ్స్ కందిరీగ సినేమాలోవి.

ఈ పాటకి సాహిత్యం భాస్కరభట్ల .. పాడింది రంజిత్.
రాగా ద్వారా వినాలంటే ఇక్కడ క్లిక్ చెయ్యండి.

జెంటల్మన్ అంటారే పదిమందికి హెల్పే చేస్తే
దండేసి పొగిడేరా నువ్వు ఫ్రీగా అన్నీ ఇస్తే
కాళ్ళ మీదే పడి పోరా జాలి గానీ చూపిస్తే
నువ్వు టెంప్ట్ ఐపోతే నీ బతుకు బస్ స్టాండ్ రో

ఎందుకలగా ఎందుకలగా
నువ్వు బెండ య్యవో తేడా తేడా
ఇప్పుడెలాగా ఇప్పుడెలాగా
ఎహ నాలా బ్రతికై ఎడా పెడా
అలగలగా అలగలగా
ఈ బెండుకు నేనే దడా దడా

జెంటల్మన్ అంటారే పదిమందికి హెల్పే చేస్తే

ఆడాళ్ళకే రా  ఉంటాడి క్రేస్
కానట్టెర అంతంత ఫోసు
లవ్ యూ అంటే లాగెత్తుకొచ్చి పడిపోరే ఏ రోజు
ప్రేమించవే ఓ సారి అంటూ
పదే పదే తిరిగితే చుట్టూ
సారీ అంటే సడన్ గా నువ్వే ఐపోవా పేషెంట్
నువ్వు దగ్గరవ్వా లనుకుంటే వాళ్ళు దూరం పెడతారు
ఎెహా నెగ్లెక్ట్ చేస్తే మాగ్నెట్ లా పరిగెత్తుకు ఒస్తారే
ఈ అమ్మాయిలంతా రివర్స్ గెరేరో

చెప్పిందల్లా వినొద్దు బాసు
తోచిందేదో చెసెయ్యి బాసు
ఒక్కొక్కడు ఒక్కొక్కలాగా ఇస్తాడు లెక్చర్స్
మోకాళ్ళళ్లో దాచేసుకోక
వాడాలీరా మెదడు ని బాగా
ప్రతీక్షణం పక్కోడి సలహా వింటావా గతిలేక

ఎవడెవడో చెప్తే వినకంద్రా అని మొత్తుకు చెపుతుంటే
గొర్రెల్ల నా మాటింటూంటే ఆది నా తప్పేమీ కాదే
ఆ స్వామీజీలు బతికేది మీ మీదే రో

ఎందుకలగా ఎందుకలగా
నువ్వు మళ్లీ మొదటికీ రావోద్డురో
ఇప్పుడెలాగా ఇప్పుడెలాగా
పనికొచ్చే పనులే చూస్కోండీరో
అలగలగా అలగలగా
మల్లడిగారంటే తంతానురొ

ఇదొక్కటే కాదు.. మిగిలిన పాటలు కూడా బానే వున్నాయి ఈ సినిమాలో.

4, ఆగస్టు 2011, గురువారం

అతడు... అమ్మ కాలేడు..

చంటి పిల్లలని పెంచడం మొగాళ్ళ తరం కాదు. ఏ మగాడైనా కష్టపడి వండి పెట్టచ్చు, తిండి పెట్టచ్చు, జడ వెయ్యచ్చు, జో కొట్టచ్చు, పాట పాడచ్చు, ఎత్తుకుని మోయ్యచ్చు, చందమామని చూపించచ్చు. ఇన్ని చేసినా కాని, "అమ్మ లేకపోయినా పరవాలేదు నువ్వు వున్నావుగా..." అని ఏ నాన్ననీ అనుకోలేము. ఎందుకంటె "అమ్మ అంటే అమ్మే!". ఈ విషయంలో నాకు నా స్నేహితులకీ మధ్య ఎప్పుడూ ముష్టి యుద్దలయ్యే రేంజ్ గొడవలు జరుగుతూ వుంటాయి.. భార్య భర్తల మధ్య మనస్పర్ధల్లో తల్లిని కోల్పోయిన పిల్లల్ని పెంచే తండ్రులని .. తల్లిని దూరం చేసి పిల్లల్ని పెంచాలనుకునే తండ్రుల్ని.. నేనెప్పుడూ ఈ విషయంలో ప్రశ్నిస్తూ వుంటాను.

ఎందుకంటె నాకే చాలా సార్లు తెలుస్తూ వుంటుంది నా పిల్లలని పెంచేటప్పుడు. లాస్ట్ మంత్ నా రెండో కూతురుని ఆసుపత్రికి తీసుకెళ్ళడానికి నేను రాకపోతే కుదరదని మా ఆవిడ పట్టు పట్టింది. సిరి పుట్టే ముందు అన్ని డాక్టర్ విసిట్స్ కీ ఒచ్చేవాడివి, సాహితి (మా రెండో కూతురు) ని కనే ముందు ఒక్క విసిట్ కి కూడా రాలేదు... అని చెప్పి ఆఫీసు పనిలో వున్నా సరే కుదరదని చెప్పి నన్ను బయలుదేర తీసింది. అప్పటికి సాహితి పుట్టి నాలుగు రోజులే అయ్యింది. అప్పటికి సాహితీ పెంపకంలో నా పాత్ర - దూరం నించి ఈల వేసి పలకరించడం .. మహా అయితే వేళ్ళతో బుగ్గలు నిమరడం మించి పెద్దగా సాహితిని ఎత్తుకున్నది లేదు. ఆసుపత్రినించి ఇంటికి ఒచ్చేముందు కార్ సీట్ లో పెట్టడానికి మాత్రం రెండు చేతులతో పట్టుకుని సీట్ లో పెట్టి ఇంటికి తెచ్చానంతే.

 తీరా మేము ఆసుపత్రి దగ్గరికి ఒచ్చేక నాకు కూడా అదే టైం కి అప్పాయింట్మెంట్ వుందని పిల్లని నాకు ఒదిలేసి మధ్యలో తన డాక్టర్ ఆఫీసు దగ్గర దిగిపోయింది. పక్కన మా ఆవిడ ఉంటుందనే ధైర్యంతో బయలుదేరిన నేను, ఒక్కడినీ తీసుకెళ్ళడానికి మానసికంగా తయ్యరయి.. "ఆ! ఏముంది.. మహా అయితే కార్ సీట్ తో సాహితిని మోసుకేల్తే సరిపోతుంది, మిగిలింది వాళ్ళే చూసుకుంటారు"  అనుకున్నా. తీరా లోపలికి వెళ్ళాక నరసమ్మ (దాని ఎంకమ్మ)  పిల్లని తీసి బల్ల మీద పెట్టమంది. అదీ మామూలుగా కాదు, DIAPER తీసి. అప్పటిదాకా సరిగా ఎత్తుకోని నాకు రోజుల పిల్లని ఎత్తుతుంటే ఒకటే టెన్షన్. దానికి తోడు ముద్దుగా సాహితీ నిద్రపోతోంది. అసలే మూడు నెలలు ఒస్తే గాని మెడ నిలవదు అని సిరి చిన్నపిల్ల అప్పుడు మా అమ్మ చెప్పిన విషయం గుర్తు. LION KING సినిమాలో SIMBA ని RAFIKI Nపట్టుకున్నట్లు రెండు చేతులతో పట్టుకుని పైకి ఎత్తితే.. అసలు చేతులో బరువు అనిపించలా..

జాగ్రత్తగా ఎత్తి పడుక్కోపెట్టి  జారి పడిపోతున్దోమని నేను టెన్షన్ పడుతుంటే.. నా నిద్ర పాడు చేస్తావా అన్నట్లు కేర్ కేర్ మని ఏడుపు.. ఎలా ఊరుకోబెట్టాలో తెలియక కంగారు పడుతుంటే .. తొందరగా డ్రెస్సు
 DIAPER తియ్యమని నరసమ్మ పోరు. తీరా DIAPER తీసిన వెంటనే సాహితీ సుయ్యి మని సూ సూ చేసింది. ఇప్పుడెలా అని ఆలోచించి DIAPER కోసం వెతుకుతుంటే అప్పుడు గుర్తుకొచ్చింది.. మనం DIAPER బాగ్ తేలేదని. అక్కడున్న నాప్కిన్స్ తో క్లీన్ చేసి సాహితిని బరువు కొలిచే మెషిన్ మీద పెట్టి, మళ్ళీ తెచ్చి బల్ల మీద పెట్టి, సాహితీ ని ఊరుకోబెట్టే ప్రయత్నం చేస్తుంటే డాక్టరమ్మ ఒచ్చింది. పరీక్షల పేరుతో కడుపులో నొక్కి, కాళ్ళూ చేతులూ ఊపుతుంటే సాహితీ ఏడుపు పిచ్ పెంచింది. పరీక్షలు ముగించిన డాక్టరమ్మ, "అంతా బావుంది" అని నాకేసి అదోలా చూసి (ఆ చూపులో పసి పిల్ల మొదటి విసిట్ కి మగాడు రావడమేమిటి తల్లిని తీసుకురాకుండా అనే అర్ధంతో), ఇప్పుడు నీ తిప్పలు నువ్వు పడు అన్నట్లు కనీసం సాహితీ ని ఊరుకోబెట్టే ప్రయత్నం చెయ్యకుండా వెళ్ళిపోయింది. అక్కడే ఉన్న ఆ నరసమ్మని బతిమాలకుని నాలుగు wipes ఒక DIAPER అడుక్కుని తంటాలు పడుతూ సాహితీని క్లీన్ చేసి DIAPER  వేసి డ్రెస్ చేశా. అయినా ఏడుపు పెరిగిందే గానీ కిన్చ్చిత్తైనా తగ్గలేదు. ఏమన్నా సాయం చేస్తుందేమో నని నరసమ్మ కేసి జాలిగా చూస్తుంటే.. అది చాలా కోపంగా నీకీ శాస్తి జరగాల్సిందే.. ఏడుపు ఆపెంతవరకూ ఈ గదిలోనే వుండు అన్న అర్ధం తో తలుపు మూసి పోయింది..

 ఇంక చూసుకో మన కష్టాలు.. పాలు పడదామా అంటే - సీసా DIAPER బాగ్ లో వుంది.. మన దగ్గర DIAPER బాగ్ లేదు.. ఎందుకు ఏడుస్తుందో తెలియదు.. సరిగ్గా ఎత్తుకుంటున్నానో  లేదో అని అనుమానం.  పోనీ మనకి తెలిసిన జోల పాడాలంటే - అది క్లినిక్ అయ్యె.. మనకి తెలిసిన విద్య ఈల ఒకటే... అది  వేస్తే ఏడుపు ఇంకా పెరిగింది ... ఆ టెన్షన్ కి ఈల రావడం మానేసి ఉత్తి గాలి బయటికొచ్చింది.. దాని ఏడుపు ఆపడం సంగతి అటుంచి నాకు ఏడుపొచ్చింది..

ఇంతలో నా కోసమే పంప బడ్డ దేవ కన్యలా, మా ఆవిడ తలుపు తీసుకుని ప్రత్యక్షం అయ్యింది. పాపం బుడ్డి గాడికి ఆకలనుకుంటా అని ఒల్లో పెట్టుకుని పాలు తాగించేటప్పటికి ఏడుపు టక్కున మాయమయ్యింది.. హమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకుని.. ఎంతైనా అమ్మ అమ్మే.. ఎన్ని కబుర్లు చెప్పినా.. ఏ మగాడూ అమ్మ కాలేడు..అని మరోసారి అనుకున్నా.. అప్పుడు మటుకు మా ఆవిడ కూడా అమ్మతనంతో అమృత మూర్తిలా అనిపించింది...


అందుకే అమ్మ లేని లోటు లేకుండా చూసుకుంటా అనే నా స్నేహితులతో.. అలా చూసుకో గలరు అనే బరోసా ఇచ్చే వాళ్ళతో నేను ఎప్పుడూ బల్ల గుద్దేసి మరీ చెప్తూంటా "అతడు.. అమ్మ కాలేడు" అని...