నన్ను వెంటాడుతున్న మా అమ్మాయి పీడ కల

మనకేమైనా పీడ కల ఒస్తే... మెలకువ తెచ్చుకునే అవకాసం వుంది.. ఆ మెలకువలో కలని మర్చిపోయే ప్రయత్నం చెయ్యచ్చు. ఒక వేళ మళ్ళీ నిద్రలో అదే కల కంటిన్యూ అయితే ఆ రాత్రికి నిద్ర మానేసి మన కలని మర్చిపోవచ్చు.. అదే మనల్ని వెంటాడే పీడ కల మనది కాకపోతే......?

   అందరు సగటు సుబ్బారావు ల లాగానే నేను కూడా ఆఫీసు లో బాస్ నన్ను ఫుట్ బాల్, క్రికెట్ లాంటివి ఆడుకుంటే.. అక్కడ బాస్ ముందు భయం నటించి, మౌనం పాటించి, తడపడుతూ పొరపడినట్లు, కరునించమని దీనం గా వేడుకునే భక్తుడిలా అప్పటికా గండం గట్టెక్కి.. ఆఫీసు బయట పడుతూనే పీక తాడు ఒదులు చేసి అది బాసు గాడి పీక  కేసేంత ఆవేశంగా బార్ వైపు అడుగులు వేసి.. గరళ కంటుడిలా ఓ రెండు పెగ్గులు వ్హిస్కీ (సోడా లేక పోతే మనకి తేడా చేస్తుందని తెలిసున్నాసరే) గొంతులో పోస్కుని.. పక్కన వున్న మన సాటి సురులు.. (అదే నండీ బార్ లో మనతో పాటు సురాపానం  గావించే వాళ్ళు)  ఓదారుస్తుంటే బాసుని బండ బూతులు తిట్టి... ఇంక బూతులు రాక ఇంటి కెళ్ళి పెళ్ళాం మీద విరుచుకు పడాలని అనుకుంటాను........

"ఏడిసావు వెదవ... నీకంత లెంతు లేదు", అని నా గురించి తెలిసున్నోల్లు ఈ పాటికి అనేసుకుని ఉంటారు.. ఒక వేళ అలా జరిగితే నెక్స్ట్ డే మా బాసు జాలి పడి నాకు రెండు వారాలు సిక్ లీవు .. అది కూడా పెళ్ళాం చేతిలో అన్ని తన్నులు తిని బతికి బట్ట కట్టి నందుకు మానవతా దృక్పదం కోణం లో ఆలోచించి ... కంపెనీ పాలసీ లని కాదని మరీ ఇచ్చినట్టుగా... మా ఆవిడ గురించి తెలుసున్నోలు ఊహించేసుకుని వుంటారు.. మరి ఏమిటి సమస్య అనుకుంటున్నారా...  

  నిజానికి ఆఫీసు లో గొడవ అయితే పెద్ద నష్టం లేదు... వాడి మొహాన్న రెండు తిట్టేసో.. రాజీనామా పారేసో ఇంటికోస్తాము... అక్కడే మనకి పెద్ద సమస్య.. ఇక్కడ బాసు తోటే మనకి రిస్కు ఎక్కువ.. అక్కడ పని తోటే తంటా... ఇక్కడ పని చేస్తే ఒక తంటా.. చెయ్యకపోతే మరో తంటా.... ఒక్కో సారి ఏమి చేసినా అర్ధం కాని (మనకి), అర్ధం చేసుకోలేని... కడుపు మంట (ఇది మనకి కాదు లెండి)..  అలాంటి ఒకానొక ఆవేశ కావేశాల హోరులో.. రక్తం సల సల మరిగి.. ఆ కోపం లో నా పెద్ద కూతురు మీద గట్టిగా అరిచాను...   అది బిక్క మొకం వేసుకుని ఏడుపు లంకించుకుంది.. మా చిన్న అమ్మాయికి నేనేదో తమాషా చేస్తున్నానని అనిపించి ముందు నవ్వినా.. ఆ తరవాత కేకలకి అది కూడా ఏడవడం మొదలెట్టింది... 

  ఇంత జరిగినా మళ్ళీ సాయంత్రానికి మనది సంసారి బతుకే.. అదే ఏ ఇండియా లోనో అయితే సన్యాసి కొంప చూసుకుని.. సురాపానం లో మునిగి తేలే అవకాసం వుంది.. ఇలాంటప్పుడే నాకు అమెరికా అంటే విపరీతమైన విరక్తి కలుగుతుంది.. పెళ్ళాం మీద కోపం ఒచ్చినా ఎక్కడికీ వెళ్ళలేము... సాయంత్రానికి మా పెద్ద అమ్మాయికి రెండు మూడు సార్లు సారీ చెప్పి.. అమ్మా-నాన్నల మధ్య ఇలాంటివి జరుగుతాయని ఎలా చెప్పాలో తెలియక.. నా కూతురు మళ్ళీ నా దగ్గరకి ఒచ్చి " ఐ లవ్ యు.. డాడీ" అనేన్తవరకూ ఎన్నో  బుజ్జగింపు ప్రయత్నాలు..

  మొత్తానికి గట్టేక్కానని అనుకుంటే రాత్రి నిద్ర పోయే ముందు కధ చెప్పమని... అది కూడా "అమ్మా-నాన్నకి కోపం ఒస్తే ఏడుపొచ్చిన అమ్మాయి కధ"... అని అడిగితే.. ఎలాగోలా దాటేసి.. వేరే కధ చెప్పి నిద్ర పుచ్చాను.. నిద్రలో ఒకటి రెండు సార్లు మెలకువ ఒచ్చి "డాడీ.. ఐ లవ్ యు.. డాడీ ఐ యాం సారి" అని ముద్దు పెట్టి మళ్ళీ నిద్రలోకి జారిపోయింది... 

  పొద్దునే లేచి నాకు దాని కలలోని కబుర్లు చెప్పడం రొటీన్.. అది చెప్పిన పీడ కల నన్ను ఇప్పటికీ వెంటాడుతోంది..

మా పెద్ద అమ్మాయి, చిన్న అమ్మాయి, దాని ఫ్రెండ్ పరిగేడుతున్నారట.. వాళ్ళని ఒక బిగ్ బాడ్ వోల్ఫ్ (తోడేలు) వెంటాడుతూ ఉందిట.. దాని నించి తప్పించుకుని వెళ్లి వాళ్ళు ఒక్కో ఇల్లు కట్టుకున్నారట.. మా చిన్న అమ్మాయి గడ్డి ఇల్లు కడితే, వాళ్ళ  ఫ్రెండ్ కర్రల ఇల్లు కట్టిందిట, మా అమ్మాయి ఇటికల ఇల్లు కట్టిందట. ఆ తోడేలు అరుస్తూ వాళ్ళని వెంటాడుతుంటే వాళ్ళు ముందు గడ్డి ఇంట్లో దాక్కుంటే, తోడేలు ఆ ఇంటిని ఊది పారేసిందట.. అప్పుడు వాళ్ళు కర్రల ఇంట్లో దాక్కుంటే తోడేలు ఆ ఇల్లు కూడా వూదేసిందట.. అప్పుడు వాళ్ళు ఇటికల ఇంట్లో దాక్కున్నారట.. ఇది "త్రీ లిటిల్ పిగ్స్" కధ అని నాకు అర్ధం అయ్యింది. కానీ ఆ కధలో నేను ఊహించని మలుపు ఏమిటంటే ఆ తోడేలు నేనే అని.

  ఇప్పటికీ  ఆ పీడకల నన్ను వెంటాడుతుంది.. నిజానికి నా కోపంలో ఎప్పటికీ వెంటాడుతుందని నా అనుమానం.... అద్దంలో నా ప్రతిబింబం తోడేలు లా అప్పుడప్పుడు నాకు...