గాల్లో తేలినట్లుంది గుండె పేలినట్లుంది - చివరి భాగం

వెనకడుగు వేసే వుద్దేస్సం నాకు లేదు. కానీ వాడి మొహంలో ఏమైనా వెనక్కి తగ్గేంత భయం ఛాయలు వున్నాయేమో అని వెదికాను. నేను కాదంటే, వాడు కూడా కాదనే పరిస్థితిలో ఉన్నాడని అనిపించింది. ఇలాంటప్పుడే నేను అసలు వెనక్కి తగ్గను. మనల్ని ఎవడైనా ముందు పెట్టారనుకోండి, మనం అసలు ఆగం. ఇంత దాకా ఒచ్చాక ఒక సారి చేసే వెళ్లాలని డిసైడ్ అయ్యా. ఆ మాటే వాడితో అంటే, వాడు కూడా సరే అన్నాడు. పైగా పక్కన కుర్రాళ్ళు మాంచి EXCITED గా వున్నారు, ఇలాంటప్పుడు తప్పుకుంటే మనం వయసు అయిపోయిందని ఒప్పెసుకున్నట్లే. ఇక ప్రేపరషన్ అయ్యింది, బయటకి వెళ్లి రక్షణకి సూట్ తొడుక్కోవడమే.
  ఒక అరగంట వేచి ఉన్నాక, తరవాత మీరే అని మాకు తొడిగారు. హమ్మయ్య! ఈ సాహసం తొందరగా ఐపోతే ఒక పని ఐపోతుందని, ఈ టెన్షన్ పోతుందని మేము సూట్ తోడిగేసుకున్నాము - మానసికంగా సాహస ఘడియలకు సంసిద్ధం అయిపోయి. మళ్ళీ ఏం జరిగిందో, మీరు ఇంకా వెయిట్ చెయ్యాలని మా చేత సూట్ ఇప్పించేశారు. ఒక పక్క టెన్షన్, మరో పక్క ఏమీ తిననందుకు ఆకలి. పోనీ వెళ్లి ఏదైనా తిందామంటే, ఇలాంటప్పుడు తిన్నా టెన్షన్ లో ఎక్కుతుందో లేదో, ఎక్కినా సాహసం చేసేటప్పుడు కడుపులో తిప్పిందంటే మళ్ళీ అదో కడుపులో కాందహార్ పరిస్థితి. అందుకని అక్కడే వెయిట్ చేస్తూ కూర్చున్నాము. ఇంతలో ఈ సాహసం వీడియో తీసుకునే వాళ్ళు మీ చేతుల మీద ఏదైనా రాసుకోండి కావాలంటే, అని మాకు మార్కర్ పెన్నులు ఇచ్చారు. అక్కడ ఏమి రాయాలి అన్న విషయం మీద అందరూ చాలా సేపు తర్జన భర్జనలు మొదలు పెట్టారు. కొందరు "ఐ డిడ్ ఇట్" అని, కొందరు "ఐ లవ్ యు", కొందరు "TO MY MOM ", ఇంకొందరు తమ ప్రియురాలి పేర్లు రాసుకున్నారు. మా వాడు మటుకు బుద్ధిగా తన భార్యకి ప్రేమతో అని రాసుకున్నాడు. నేను ఏం రాయాలో తోచలేదు.. అసలు ఇదంతా ఎందుకు మన కిక్ కోసమే కదా అని, చివరకి కిక్ అని రాసుకున్నా.
    సమయం చాలా భారీగా గడుస్తోంది, ఏదైనా కొత్త పని చేసే ముందు వుండే టెన్షన్, ముఖ్యంగా అది సాహసం అయితే చాలా భయంకరంగా వుంటుంది. మనసులో అనేక సందేహాలు వస్తూ వుంటాయి, చాలా అవిశ్రాంతంగా ఉంటాము.  దేనిని ఎంజాయ్ చేసే పరిస్థితి వుండదు. అటూ ఇటూ కాలు కాలిన పిల్లిలా తిరిగి, ఏం చెయ్యాలో తోచక.. అక్కడ సాహసం పూర్తి చేసిన వాళ్ళని విచారించడం మొదలు పెట్టాము.. మా ముందు వెళ్లినా వాళ్ళలో ఒక వ్యక్తికి సాహసంలో కళ్ళు తిరిగ వాంతులు అయ్యాయట, ఒక అరగంట బాత్రూం లో గడిపి తడిసిన బట్టలతో బయటకు ఒచ్చాడు. మన దగ్గర స్పేరు బట్టలు లేవు, మనకిలా అయితే ఏమిటి పరిస్థితి? ... ఇంతలో అందరూ హడావిడిగా కుడి వైపుకు చూసారు, కొందరు పరిగెత్తడం మొదలెట్టారు.. ఎందుకంటే ఎవర్నోరక్షించడానికి.. వ్హామ్మో! .. అని గుండె గుభేల్మంది... అలా ఎలా అయ్యిందని ఆరా తీస్తే.. అప్పుడప్పుడు ఇలా అవ్వడం మామూలే అని సమాధానం.... ఇంక లాభం లేదు... ఈ సాహసం ఇంకాస్సేపట్లో చెయ్యకపోతే, భయంతో నేను కూడా డ్రాప్ అయ్యేట్టున్నాను - అని అనుకుంటుంటే మమ్మల్ని పిలిచి సూటులు తోడుక్కోండి.. తర్వాత మీరే అన్నారు.
    ఇంతలో ఒక వ్యక్తి ఒచ్చి, " నా పేరు బాబ్. నువ్వు నేను కలిసి చేస్తాము" అన్నాడు. ఇంక సాహసం మొదలయ్యింది. అన్నిటికీ ముందు నేనే ఉండేలా చూసుకుని మొదలుపెట్టాము. ఎందుకంటె, మనం ముందు లేకపోతే మా కజిన్ భయ పడే అవకాశం వుందని.
     నేను తోడుకున్న సూటు లాంటి సూటు ఒకటి బాబ్ తొడుక్కుని వున్నాడు. నేను- బాబ్, మా కజిన్ తో పాటు ఇంకొకడు.. మా ఫోటోలు, వీడియోలు తియ్యడానికి ఇంకో ఇద్దరు.  మేమంతా మమ్మల్ని ఎక్కించుకుని తీసుకెళ్ళే విమానం కోసం రన్ వే దగ్గరికి ఒచ్చాము.మా ముందుకి CESSNA విమానం ఒచ్చి ఆగింది. నేను గతంలో ఒక సారి CESSNA విమానం ఎక్కి ఒక పావు గంట నడిపాను.కాబట్టి దానిలో ఇద్దరు కూర్చడానికి, మహా అయితే నలుగురు ఇరుక్కోడానికి కుదురుతుంది అని నాకు తెలుసు.  లెక్క పెడితే మేము ఆరుగురం, మాతో పాటు ఒక ఫైలట్. మొత్తం ఏడుగురు, ఇద్దరు పట్టే చిన్న CESSNA విమానంలో ఇంత మంది ఎలా ఎక్కుతారని నేను ఆలోచిన్చేలోపే, మమ్మల్ని పిల్లుల్లా ఒంగోబెట్టి, మోకాళ్ళ మీద పాకించి మూలన ఇరికించి రెండు వరసలలో నలుగురిని, డోర్ దగ్గర బల్లుల్లా మిగిలిన ఇద్దరినీ ఇరికించారు. మెల్లిగా CESSNA రన్ వే పైన వెళుతుంటే, మనం పది వేల అడుగుల పైకి వెళ్ళాక, నేల మీద పిల్లిలా ముందుకి పాకి, డోర్ దగ్గరకి ఒచ్చి, సైడ్ లో వున్న రాడ్ పట్టుకుని ఒక్క సారిగా కిందకి దూకేయ్యాలి... దూకిన తరవాత రెండు చేతులూ, రెండు కాళ్ళూ విశాలంగా చాచి తల పైకి ఎత్తి ఉంచాలి అని చెప్పారు.  


 ఇంక గుండె సెర వేగంతో కొట్టుకోడం మొదలెట్టింది. మెదడు పనైతే చేస్తోంది కానీ, దానికి అంతా అయోమయంగా ఉంది. CESSNA గాల్లోకి లేచింది. మా ఇద్దరి మొహాల్లో కత్తి వాటుకు నెత్తుటి చుక్క లేదు, తరవాత ఏమైనా జరగచ్చు అనే ఆలోచన... అసలు ఎందుకిలా చేస్తున్నాం.. ఇలా చేసినందుకు పశ్చ్చాత్తాప పడకుండా వుంటే చాలు.. అనే భావం ... మనసులో దేవుడిని ప్రార్దిన్చాలనే తలపు..... అంతలో ఇలా అవసారాలకే దేవుడిని ప్రార్ధిస్తే.. "ఒరేయ్.. నీ సంగతి నాకు తెలుసు.. నువ్వు నీకు అవసరం అయినప్పుడే ప్రార్దిస్తావు .. నేను అసలు వినను పో" అని కోపగించు కుంటాడేమో.. అని అనుమానం.. ఐనా సరే అని ఏదో క్లుప్తంగా ప్రార్ధించి.. ఇంత కన్న పెద్దగా ఏమి కోరట్లేదు అని బేరం ఆడిన రీతిలో .... చెయ్యాల్సిన స్టెప్స్ ని మరో సారి నెమరు వేసుకుంటూ.. ఏది చెయ్యకపోతే ఎక్కువ రిస్కో ముందే అంచనా వేసుకుంటూ .. మళ్ళీ మళ్ళీ మననం చేసుకున్నాను...
    ఒక సారి మా కజిన్ వైపు చూసి... తెచ్చి పెట్టకున్న ధైర్యంతో.. ఒక సారి బొటన వేలు పైకెత్తి "ALL THE బెస్ట్" అన్నాను..నాలో వున్న నిస్సత్తువని కవర్ చేసుకునే ప్రయత్నం చేస్తూ.. వాడి పరిస్థితి నాకంటే రెండు రెట్లు హీనం...నేను కనీసం PARA సైలింగ్..HOT AIR బలూన్.. హెలికాప్టర్..లాంటి వన్నీ రుచి చూసాను.. వాడికి అన్నీ మొదటి సారి సాహసాలే... CESSNA మూడు వేల అడుగుల దాటాక కొంచెం చలి పెరిగినట్లు లోపల మాకు తగులుతున్న గాలి తెలియ చెప్తోంది. మెల్లిగా పైకి వెళ్లే కొద్దీ చలి ఇంకా పెరగడంతో నా డ్రెస్సింగ్ సరిపోతుందో లేదో అనే ఇంకో అనుమానం.. కిటికీలోంచి చూస్తుంటే అన్నీ బాగా చిన్నగా కనిపిస్తున్నాయి. మొదటి సారి నేను ఎక్కినప్పుడు కేవలం ఐదు వేల అడుగుల ఎత్తులోనే FLY అయ్యాము. అప్పుడే బోలెడంత భయం వేసింది, కాకపోతే మనం కిందకి ఎక్కువ చూసే అవసరం వుండదు కాబట్టి ఎలాగోలా మేనేజ్ చేసాను. నిజానికి నాకు  కొంచెం ఎత్తులంటే భయం- దూకేస్తానేమోనని. నేను ఎత్తైన బిల్డింగ్ల మీద వున్నప్పుడు అంచుల దగ్గరికి ఒస్తే నా మెదడు దూకెయ్, దూకెయ్ అని అంటున్నట్లు వుంటుంది... దీన్నే VERTIGO అనో, ఇంకేదో అనో అంటారు. అలాంటి నేను - నా అంతట- పది వేల అడుగుల పైనించి నేలని చూస్తూ దూకేయ్యడమే... నో వే... నాట్ ఎట్ అల్.....
   "మనం తొమ్మిది వేల అడుగుల దాకా ఒచ్చాము... అందరూ మోకాళ్ళ మీద, మో చేతుల మీద సిద్ధంగా వుండండి", అన్నాడు PILOT . అంతే ఇంక మెదడు మొద్దు బారి పోయింది.. ఇంతలో డోర్ తెరిచారు.. ఊపిరి అంత గాలిలోనూ, హోరులోనూ  గుండె ల్లోకి వెళ్లి..ఒస్తున్న విషయం తెలుస్తోంది... మెల్లిగా పాకుతూ... సహకరించడానికి మారాం చేస్తున్న మెదడుని బతిమాలుకుంటున్నాను... నేను మననం చేసుకున్నా, ప్రాక్టిసు చేసినా గుర్తు రాని స్టెప్స్ ని .. నా ముందే ఒక photographer కిందకి దూకేసాడు.. వుష్శ్శ్.. మన్న శబ్దం.. వెనకినించి బాబ్ తోస్తుంటే ముందుకి జరుగుతున్న నా మొహమ్మీద.. చల్ల గాలి ఈడ్చి తన్నినట్లు ఫీలింగ్... "జంప్.. జంప్... జంప్.." అని అరుపులు... CESSNA కుడి పక్కన వున్న ROD ని బలంగా పట్టుకున్న నేను కిందకి చూస్తే...కంటి చూపుకి అందినంత వరకూ నేల లేదు... అమ్మో!...... ఒక్క సారి కళ్ళు మెదడుకి సంకేతాలు పంపడం ఆపేశాయి... అప్పటికే మొద్దు బారిన నా మెదడు.. నో సిగ్నల్స్ ప్లీజ్.. అన్నట్లు ఉంది.. ఐనా కూడా ఇక్కడ ఆగిపోవడం అనేది "NOT ONE OF THE CHOICES " అని శరీరంలో ప్రతి భాగము.. మెదడు సంకేతంతో పని లేని అసంకల్పిత  ప్రతీకార చర్యలా... తెలియకుండానే... ఒక్క సారిగా దూకేసాను...
       ఒళ్లంతా స్పర్స తెలియకుండా చలి.... మగధీర సినిమాలోలా ఫ్రీ ఫాల్..రెండు చేతులూ రెండు కాళ్ళు చాపాలనే ప్రయత్నాన్ని అంత సులువుగా కానివ్వని గాలి.. ఇంతలో మెడ పైకి ఎత్తలేదని నెత్తి మీద ఒకటి ఇచ్చిన photographer , విశ్వ ప్రయత్నం చేసి మెడ ఎత్తి కళ్ళతో చూసి ఆస్వాదించాలనే ఆలోచన ఒచ్చి... వేగంగా నేల మీదకి పడిపోతున్న గమనంలో నూట ఇరవై పై చిలుకు సెకన్లు ఐనప్పటికీ... రెప్ప పాటు కాలంలా అనిపిస్తుంది... అప్పుడే కర్రెక్ట్ గా చెప్పాలంటే " గాల్లో తేలినట్లుంది గుండె పేలినట్లుంది."
ఇంతలో బాబ్ నా సూటుకి తన సూటు లంకె వేసుకుని వున్నాడు కదా..తన మొదటి పారాచూట్ వోదిలాడు. విపరీతమైన కుదుపు... కళ్ళు తిరిగాయి... కాసేపు ఏదీ సరిగా చూడలేని.. స్తితి... బుర్రలో CONCUSSION ఒచ్చినట్లు ఫీలింగ్... అలా ఒక నాలుగు నిమిషాలకి ఏమీ అర్ధం కానీ పరిస్థితి.. అదుపు తప్పి మన ప్రాణాలు పోతున్నాయి అనిపించింది... ఇంక బతికే ఆస్కారం లేదు అని తెలిసిపోయిన నిస్సహాయ స్థితి..BRIAN డెడ్...


 ఇంతలోకి బాబ్ పరిస్థితిని అదుపులోకి తెచ్చి ... రెండో పారాచూట్ వోదిలాడు... కాసేపు అయ్యాక బతికే అవకాశం ఉందన్న ఆలోచన మెల్లగా చలనం తీసుకొచ్చి.. చుట్టూ చూసేలా చేసింది... ఎంత ప్రయత్నించినా .. మనసుని వారించినా,. చూపు కిందకే పోతుంది... కింద చూస్తే మనకి భయ్యం... అదే భయ్యం...ఎత్తులంటే....అదే VERTIGO ..కాకపోతే.. ఇప్పుడు ఆల్రెడీ దూకేసాం.. కాళ్ళు, చేతులు, వెన్ను విరిగినా బతికే అవకాశం ఉండేలా ఎక్కడ పడితే బావుంటుందో అని చూపులు వెతుకుతున్నాయి... .    లాండింగ్ కోసం ప్రయత్నం...  ఇక్కడి అన్నీ చేసేది బాబ్ అయినా సరే.. ఆ భయంలోనే చుట్టో చూసే ప్రయత్నం చేస్తుండగానే.. "కాలు పైకి పెట్టుకో... లాండింగ్..." అని బాబ్ హెచ్చరిక.. కింద డామ్మంటూ.. bottom బ్రేక్ ఐన ఫీలింగ్ తో లాండ్ అయ్యాము..  

  'ఎలా ఉంది... ఎలా ఉంది..." అని ప్రశ్నలు.. నీరసంగా రెండు బొటన వేళ్ళు పైకి పెట్టి.. బలవంతపు నవ్వుతో ... SUCCESS అన్న సూచన చేసాను... నిజానికి నాకు సాహసం చేసిన ఫీలింగ్ కన్నా... అయిపోయిందన్న రిలీఫ్ ఆనందానిచ్చింది..


వెంటనే ఏదో  మర్సిపోయనని అనిపించింది.. మై కజిన్... వామ్మో!.... వాడికేం కాలేదు కదా... అని చుట్టూ చూసాను...వాడు నా తర్వాత దూకి ఉంటాడు కాబట్టి.. ఆకాశం వైపు చూడాలని గుర్తుకొచ్చి.. పైకి చూసాను.. వెయ్యి అడుగుల ఎత్తులో కిందకి ఒస్తున్న పారాచూట్ కనిపించింది... వాడేమోనని ఆశగా చూస్తూ.. వాడు సేఫ్ గా లాండ్ అవ్వాలని ప్రార్దిస్తున్నా.. నాకు రెండొందల అడుగుల దూరంలో ల్యాండ్ అయ్యాడు...వెంటనే వాడి ఆనందానికి అవధుల్లేవు... గడ్డిలో పిల్లి మొగ్గలు వేసాడు.... దగ్గరకి ఒచ్చి నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు..వాడు ఎన్ని ఇంతలు బయపడి ఉంటాడో... ఇప్పుడు నాకు పదింతలు రిలీఫ్ ఉన్నట్లుంది..
మా సాహసానికి మేము బోలెడంత ముచ్చట పది.. ఫోటోలు.. వీడియోలు తీస్కుని ఇంటికోచ్చాము.. అప్పుడు చెప్పాము ఇంట్లో.. నమ్మలేదు.. వీడియో చూపించాము..
వీడియో చూసిన నా కూతురు... "డాడీ! I WANT TO FLY LIKE A BIRD... JUST LIKE YOU"..అంది.. తరవాత చేద్దువుగానిలే అని సర్ది చెప్పి..ఫోటోలు, వీడియోలు.. దానికి కనపడకుండా పెట్టేసా. మళ్ళీ మళ్ళీ అడుగుతుందని భయమేసి...


"నేనైతే పరవాలేదు కానీ... నా బంగారు కొండ చేస్తానంటే ఊరుకుంటానా.. అమ్మో! అలాంటి సాహసం గట్రా.. నాట్ అలోడ్...ఎంత సాహసి నైనా నేను కూడా తండ్రినేగా..."
                                                                                                                (సమాప్తం)
ఇలా దూకేయ్యడాన్నిTandem  Sky Diving అని అంటారు.