నా రోబో విన్యాసాలు

 మీరు ఏవేవో అనుకునేరు. నేను రోబో సినిమాకి పనీ చెయ్యలేదు, నాకు శంకర్ అవకాశం ఇవ్వలేదు. ఇదంతా మా ఇంట్లో హడావిడే. ఇండియా నించి family ఒచ్చే టప్పుడు కొత్త పాటల సీడీలు తెప్పించా. అందులో రోబో పాటలు రెండు  మా అమ్మాయికి నచ్చాయి. ఒకటేమో "ఓహ్ మర మనిషి", ఇంకోటేమో "కిలి మాన్జారో". డబ్బింగ్ సినిమా సాహిత్యం కదా, నాకు సహజంగానే నచ్చలేదు. కానీ ఈ మధ్య మా అమ్మాయి అన్నిటికీ అర్ధాలు అడుగుతూ వుంటుంది కదా, డబ్బింగ్ సినిమా పాటలు అర్ధం చెప్పడం మరీ చిరాకు. కిలి మాన్జారో అంటే ఏమిటని చెప్తాము.

  ఇక సినిమా పాటలతో రోబో కొంచం అంటుకుంది కదా, టీవీ లో ట్రైలర్ చూసి మా అమ్మాయికి తను చూసే కార్టూన్ (యూమి జూమి అని నిక్ లో ఒస్తుంది) రోబో లా నచ్చేసింది. రోజూ  పొద్దునే నిద్ర లేవడానికి బాగా ఏడుస్తుంటే ఏదో ఒకటి దానికి ఆసక్తి కలిగేలా చెయ్యడమో, ఆశ చూపించడమో చేస్తే కానీ లేవదు. మనకి సడన్ గా బుర్రకి తట్టక ఒక సారి రోబో చూపిస్తానన్నా, అంతే నిద్ర లేచి తయారయ్యింది. ఒకటి రెండు సార్లు గట్టిగా చూపించు అంటే ఇక తప్పదని రూం దాటి బయటికి వెళ్లి రోబో లా నడుచుంటూ ఒచ్చా. 
అక్కడతో మన రోబో కష్టాలు మొదలు. ఇక ఐనదానికి, కానిదానికి మా ఆవిడా ఇదే సందని ఇదిగో రోబో అని, అదిగో రోబో అని అన్నం దగ్గర, స్నానం దగ్గర, పాల దగ్గర, చివరకి హోం వర్క్ దగ్గర కూడా మొదలు పెడితే ఈ రోబో ఎక్కడ చచ్చేది. అప్పటికే ఆఫీసు, ఇంటి చాకిరి తో ఈ రోబో ఒక విన్యాస భంగిమలో నడుం పట్టేసింది. ఇక చూసుకో అసలే రోబో నడక అందులో నడుము పట్టేస్తే ఎలా వుంటుంది. ఈ కింద యానిమేషన్ లో చివరలో రోబో నడకలా ఉంది ఇంచుమించు.


లింక్:

ఇవండీ నా రోబో విన్యాసాలు. అందులో రోబో మీద కలిగినట్లే నా మీద కూడా మీకు జాలి కలుగుతోందా? 
అది రోబో కాబట్టి జాలి, నన్ను చూస్తే నవ్వు ఒస్తుంది లెండి.

ఎందుకంటే నేను రోబో కాదుగా, నడుం పట్టేసిన రోబో కదా.  
ఇంక లాభం లేదని రోబో సినిమా చూపిస్తానని ఆశ పెట్టడం మొదలెట్టా. కనీసం సినిమా చూపిస్తే నైనా నా రోబో కష్టాలు తగ్గుతాయేమో.